ΣΚΟΤΑΔΙ ΜΑΥΡΟ

Συγκλονίζει η κάθε στιγμή που φέρνει εμπειρίες απρόοπτα. Είναι τότε που νιώθεις υπαρκτός αφού σε αγγίζει η κολακεία του σύμπαντος. Με κατεύθυνση την πορεία του ανέμου, το βλέμμα οδηγεί τις σκέψεις στον μακρινό ορίζοντα, τον ατελείωτο. Κάπου εκεί σταματά για να κοιτάξει πίσω. Μεγάλη η πορεία που έκανε, αλλά ακόμα τόση αυτή που ακολουθεί. Δεν κουράζεται όμως διότι συναρπάζει η γοητεία της ελπίδας. Με ένα βαθύ αναστεναγμό, η ψυχή συνεχίζει το μεγάλο της ταξίδι.

Τα όνειρα που σαν δραπέτες ακολουθούν, πολεμούν με τους εφιάλτες. Το παιχνίδι αυτό είναι ελεύθερο. Δεν υπάρχουν κανόνες ούτε περιορισμοί. Ο ηττημένος είναι απλά ο ηττημένος. Το μήνυμα είναι απλό, σαν μια συνταγή για παγάκια: «Προχώρα». Μην αφήσεις, εαυτέ μου, το πριν να σου σκοτώσει το μετά. Φύλαξε το σκοτάδι που κι αυτό χρειάζεται, γιατί όσα φώτα κι αν ανάψουν, το σκοτάδι δεν νικιέται. Είναι όμορφο κι αυτό. Έχει τα κόλπα του. Από τη μια μπορεί να σε βοηθήσει να κρύψεις τις ατέλειες σου για τις οποίες μπορεί να νιώθεις κάτι το περίεργο, ενώ από την άλλη να σε ωθήσει να ταξιδέψεις κάπου πολύ μακριά όταν θα απαρνηθείς την πραγματική διάσταση γύρω σου. Εσύ είσαι σε άλλη, άπιαστη.

Το σκότος βαθαίνει το νόημα, γεμίζει το κενό και ολοκληρώνει το ηλιοβασίλεμα. Όσο μαύρο κι αν απλώνεται μπροστά μας, είναι για καλό σκοπό. Φέρνει μια καινούρια μέρα, αλλά και το σκοτάδι πάλι.

[img]