ΝΕΦΕΛΩΜΑ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΟ ΚΙ ΕΡΩΤΙΚΟ

Σημ.: Αυγή και Ήλιος είναι τα ονόματα δύο ηρώων, συμβολικών προσώπων.

Ποιός δεν έχει αγαπήσει στη ζωή του; Ποιός δεν ένιωσε αυτό το τρελό κτύπημα της καρδιάς που συμβαίνει ελάχιστες φορές αλλά πολύ δυνατές; Έτσι και σ’ αυτούς, την Αυγή και τον Ήλιο, το πάθος έβραζε, η θερμοκρασία στο κρυφό δωμάτιο της καρδιάς ανέβαινε όλο και πιο πολύ, όπως και η θερμοκρασία στην ατμόσφαιρα καθώς κόντευε το καλοκαίρι. Φωτιά πήραν και τα κορμιά τους από την εντονότατη λαχτάρα που είχαν να επικοινωνούν συνεχώς τώρα που είχαν πολύ περισσότερο χρόνο στη διάθεση τους. Ο ύπνος δεν ερχότανε εάν δεν υπήρχε η τρυφερή ευχή από τον καθένα, μια γλυκιά «καληνύχτα» από τα χείλη τους. Ότι ώρα κι αν πήγαινε, ο καθένας περίμενε αυτό το γλυκό πράγμα να ακούσει για να μπορέσει να κοιμηθεί ήσυχα, να διώξει κάθε κακή σκέψη και να χαλαρώσει. Αλλιώς, τα όνειρα γίνονταν εχθροί. Κι αυτό είναι ότι χειρότερο για τον άνθρωπο, πόσο μάλλον γι’ αυτόν που ζούσε τον έρωτα. Αν είχε εχθρούς τα όνειρα του, θα είχε εχθρούς την ίδια του τη ζωή μιας και η αγάπη που είχε για την Αυγή και η σχέση τους, ήταν γι’ αυτούς «ένα όνειρο». Μέσα στον αυθορμητισμό του έρωτα τους, θέλησαν μαζί να κάνουν κάτι σαν οριστικοποίηση του δικού τους μυστικού, κάτι που θα τους έφερνε ακόμη πιο κοντά και που θα ήταν θεωρητικά η αρχή της πορείας τους. Ο δρόμος που θα χαράξουν θα βασίζεται πάνω σ’ αυτό το στοιχείο, και είναι αυτό ως σήμα κατατεθέν που θα φέρνει στο μυαλό τους κάθε στιγμή αναμνήσης, ενώ θα είναι επίσης η αφορμή, ένα επιπλέον κίνητρο για να μένουν δεμένοι και με περισσότερη αντοχή. Θέλησαν να ορίσουν μια ημερομηνία που θα δηλωνόταν ως εκκίνηση της αγάπης τους γιατί μέχρι τώρα, όλα κινούνταν ασταμάτητα και χωρίς καθορισμούς, κι αυτό τους είχε παραπλανήσει. Εκείνη η συγκεκριμένη μέρα που το αποφάσισαν αυτό, είχε πλέον χαραχθεί στο μυαλό τους σαν σταθμός, ως η αφετηρία της μεγαλύτερης γι’ αυτούς περιπέτειας: Το δικό τους ταξίδι! Κι έτσι, έπειτα από αυτό σταμάτησαν να μετρούν στιγμές, ώρες, μέρες, αλλά μετρούσαν βδομάδες και μήνες. Από τότε ζούσαν τον απόλυτο έρωτα παρέα με τ’ αστέρια που τρεμόπαιζαν κάθε βράδυ σαν τον ήλιο που ακτινοβολεί στην επιφάνεια της θάλασσας δημιουργώντας υπέροχους παράξενους χρωματισμούς στο βυθό. Το φως του φεγγαριού ήταν ο οδηγητής τους σε κάθε απόδραση του μυαλού, οδηγώντας τη φαντασία τους σε μέρη μαγευτικά, μέρη μοναδικά, μέρη όπου κανείς δεν πήγαινε και μπορούσαν να χαρούν προσωπικές στιγμές. Μαζί αντίκρυζαν το απέραντο σύμπαν μέσα από το σκοτεινό ουρανό. Κοίταζαν περίεργους και σπάνιους αστερισμούς, θαύμαζαν τους πλανήτες Ερμή, Δία, Αφροδίτη κτλ. Η «σκόνη» των αστεριών ήταν γι’ αυτούς το μαγικό φίλτρο που σκόρπισε ο Θεός παντού. Αυτή με τη σειρά της απλώνεται ύπουλα και περικυκλώνει τον κόσμο όλο κάνοντας τον να ζει μέσα στην αγάπη. Ο Ήλιος και η Αυγή παρακολουθούσαν τα νεφελώματα με τα οποία γίνονταν ένα. Η ποικιλία χρωμάτων σ’ αυτά αντιστοιχούσε με την ποικιλία τρυφερών στιγμών μεταξύ τους. Οι σχηματισμοί που έπαιρναν αντιστοιχούσαν με την ομορφιά της σχέσης τους. Οι συχνές εναλλαγές των σχηματισμών αυτών δήλωνε και την ανανέωση στη σχέση τους, ανανέωση ψυχική, ανανέωση που αισθάνεται ο κάθε ερωτευμένος μόλις πιαστεί στα δίχτυα της αγάπης.

Το πιο πάνω αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο «Πλατωνικό Ταξίδι»

[img]