ΑΣ ΕΚΦΡΑΣΤΟΥΜΕ ΞΑΝΑ… ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Το ξέρω πως έχει καιρό να σου μιλήσω εαυτέ μου και πολύ περισσότερο να σε βάλω στη θέση που κάποτε ένιωθες συναισθήματα να σε ταλαιπωρούν ευχάριστα. Όταν δηλαδή μπλέκεις σε καταστάσεις που δεν επιλέγεις αλλά χωρίς αντίδραση δέχεσαι να παρασυρθείς σε όσα υπόσχεται κάθε φορά το άγνωστο μονοπάτι του έρωτα.

Τέτοια μονοπάτια δεν τα επιλέγουμε συνήθως από βούληση αλλά από την τρελή μας επιθυμία να ρισκάρουμε πιστεύοντας πάντα πως αυτή η κίνηση θα μας φέρει τα καλύτερα πιθανά αποτελέσματα. Γιατί νιώθουμε πως αξίζουμε και κανείς δεν μας απαγορεύει να έχουμε για τον εαυτό μας όποια εικόνα θέλουμε.

Αυτό το είδωλο όμως που κουβαλούμε συνέχεια και βλέπουμε μόνο όταν σταθούμε μπροστά από καθρέφτη, είναι το πρόσωπο που δείχνει την αγωνία μας όταν νιώσουμε τα μικρά ερωτικά κτυπήματα της καρδίας να γίνονται μεγάλα. Όταν δεν ξέρουμε πως να διαχειριστούμε τα σημάδια της λύτρωσης που θα ησυχάσουν μόνο μετά από ένα αντάλλαγμα φιλιών. Ή ενός μεγάλου και ασταμάτητου.

Το φιλί είναι ένα γράμμα εμπιστοσύνης που δίνεται με τη δική του εγγύηση, γιατί χαρίζεις σε κάποιο άλλο πρόσωπο την ελευθερία να αποφασίζει πως θα παίξει με τα χείλη σου, εάν θα τα βασανίσει ή αν θα τους δώσει κάτι σαν χάδι. Είναι αυτό που θέλεις να κερδίσεις μόλις αποκτήσεις το δικαίωμα να έχεις πρόσβαση στη σκέψη της κοπέλας που σου αρέσει.

Αυτή μπορεί να είσαι εσύ.

Εσύ που μέσα στη μέρα λάμπεις ενώ στο σκοτάδι γίνεσαι πυροτέχνημα ευτυχίας και αισιοδοξίας. Δίχως το χαμόγελο σου, η πίκρα δείχνει τη δύναμη της απέναντι στην αστάθεια του χαρακτήρα μου που, μόνο όταν σε κοιτάζει στα μάτια αντέχει να περιμένει όσο χρειαστεί χωρίς να φύγει η ματιά από πάνω σου. Γιατί όταν υπάρχει απόσταση, καταρρέει η αυτοπεποίθηση.

[img]