ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΡΑΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ

Το “ελληνικό δράμα” έχει γίνει κάτι σαν ανέκδοτο την ίδια ώρα που αποτελεί μοναδικό θέμα συζήτησης τα τελευταία 5 τουλάχιστον χρόνια σε όλη την Ευρώπη. Αν όχι παντού. Αλλά μάλλον οι μη ευρωπαίοι δεν ασχολούνται στον ίδιο βαθμό με τους άλλους, λογικό.

Βασικά όλο αυτό μοιάζει με αθλητικό αγώνα σε επανάληψη: ξέρεις τι θα συμβεί απλά περιμένεις το πότε θα γίνει. Ό,τι κι αν εννοούμε, είτε χρεοκοπία (ή μήπως χρεωκοπία), είτε Grexit, είτε capital control (aka περιοριστικά μέτρα) ή ακόμη και το απόλυτο τίποτα.

Τώρα εμφανίστηκε και η ευκαιρία του λαού να μιλήσει μέσα από δημοψήφισμα. Είναι σαν να κάνεις κλικ στο “I agree” χωρίς να διαβάσεις προηγουμένως τα “terms and conditions” του προγράμματος. Κάτι που κάνουμε όλοι μας. Γιατί στο τέλος δεν ξέρεις καθόλου εάν αυτό που επέλεξες είναι καλύτερο από αυτό που άφησες πίσω.

Ακολουθεί δημοψήφισμα. (Εάν γίνει ως τότε με τόσες “ραγδαίες εξελίξεις που έχουμε συνέχεια). Κι αν ψηφίσει ο κόσμος ένα ΝΑΙ, το επόμενο μνημόνιο ή συμφωνία θα το έχει σε κλήρωση η Μενεγάκη; Γιατί όχι, εάν σκεφτούμε πως και ο Ρουβάς παραθέτει δημοσίως την άποψη του για τα οικονομικά της χώρας; Κάπως έτσι αλλάζουν οι στίχοι σε…Grexit ή δεν Grexit θα μου πεις απόψε, τα μνημόνια κόψε, φτάνει ως εδώ…!

Μια απορία την έχω: γιατί δεν έπαιξε ποτέ τζόκερ η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση ώστε σε περίπτωση επιτυχίας να βρεθούν πολλές λύσεις αυτόματα; Στην Ελλάδα όλα γίνονται και όλα επιτρέπονται.

Μη φοβάστε, η Ελλάδα δεν θα πτωχεύσει. Θα ξεχρεώσει κανονικά στις 31 Φεβρουαρίου. Για καλό και για κακό, προτείνω να βγάλουμε σέλφι με ένα ευρώ στο χέρι, έτσι για να έχουμε την ανάμνηση εάν γίνει κάτι. Αλλά δεν θα γίνει πριν ολοκληρωθεί και η τελευταία συναυλία των Πυξ Λαξ.

Περνώντας όμως στα κάπιταλ κοντρόλ, αξίζει να αναφερθούμε στις επιλογές που έχει ένας πολίτης και την ψυχολογία που θα πρέπει να διατηρήσει για να επιβιώσει της κάθε πρόκλησης αυτό τον καιρό. Η αναφορά στην Κύπρο είναι αναπόφευκτη ως μια χώρα που ένιωσε από πριν όλων αυτών των περιορισμών.

Καταρχάς το ημερήσιο ποσό που δικαιούται κανείς για ανάληψη από τις μηχανές, καλό θα ήταν να πολλαπλασιαστεί επί 7 και να δει ο καθένας εάν αυτό το ποσό είναι αρκετό για την καθημερινότητα του. Πχ €60 x7= €420 την εβδομάδα. Προσοχή: μιλάμε μόνο για μετρητά αφού η χρήση καρτών μπορεί να γίνει με απεριόριστο ποσό για πληρωμή οποιουδήποτε καταστήματος ή υπηρεσίας εντός της χώρας. Άρα εάν όλα τα ψώνια σας τα πληρώνετε μέσω κάρτας, τα υπόλοιπα μένουν για εσάς.

Στην Κύπρο υπήρχε το δικαίωμα να μεταφερθεί το ποσό που δεν πήρε κάποιος από ΑΤΜ για την επόμενη ημέρα. Δηλαδή όποιος δεν έπαιρνε σήμερα το ποσό, αύριο θα το έπαιρνε διπλό. Έπρεπε να σωθεί μια τράπεζα γι’ αυτό και δεν επιτρεπόταν η μεταφορά χρημάτων μεταξύ τραπεζών ώστε να μην μείνει χωρίς ρευστό η συγκεκριμένη τράπεζα. Υπήρχε όμως το όριο των €300 ημερησίως κι αυτό είναι ένα πλεονέκτημα συγκριτικά με το ελληνικό όριο.

Οι μισθοί, οι πληρωμές επί τιμολογίου και όλα τα παρόμοια επιτρέπονται με την απόδειξη των απαραίτητων εγγράφων. Ακόμη και ολόκληρη αγορά σπιτιού μπορεί να γίνει εάν παρουσιαστούν τα απαραίτητα χαρτιά που θα δείχνουν το σκοπό της μεταφοράς χρημάτων. Στόχος των μέτρων είναι η προστασία της οικονομίας μιας χώρας και όχι η διάλυση των επιχειρήσεων. Ακόμη κι αν θεωρηθούν ως εμπόδια αυτά.

Γενικά τα περιοριστικά μέτρα δεν είναι άσχημα. Τα συνηθίζεις. Ζεις με αυτά. Άσε που με το χρόνο χαλαρώνουν…