ΤΟ ΤΑΞΙ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

Στην Αμερική είναι κίτρινα, στην Ελλάδα το ίδιο. Στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν είναι κίτρινα, είναι μαύρα μα και να μην έχουν κοινό χρώμα, διαφέρουν από τον υπόλοιπο κόσμο εξαιτίας του σχήματος και του μοντέλου που έχουν τα οχήματα της συγκεκριμένης κατηγορίας. Σε κάποιες άλλες χώρες έχουν χρώμα ροζ ή ακόμη και πολύχρωμα αλλά σταθερά σε ένα κοινό μοτίβο όλα μεταξύ τους.

Όπως μπορεί εύκολα κάποιος να αντιληφθεί, τα οχήματα ταξί αποτελούν ιδιαίτερο γνώρισμα μιας χώρας αφού λειτουργούν και ως αναγνωριστικό σύμβολο. Ακόμη και για ομοιομορφία ή για την ευκολία αναγνώρισης από ντόπιους και τουρίστες, ένα ενιαίο χρώμα έστω είναι ίσως μια από τις βασικές επιλογές που πρέπει να λαμβάνονται.

Σε αντίθεση, στην Κύπρο η κατάσταση με τα ταξί είναι χαοτική. Ναι μεν δεν μπορεί να αναγνωριστεί εύκολα ένα ταξί από μακριά αφού μόνο η “ταμπέλα” στην οροφή είναι το μόνο τους αναγνωριστικό στοιχείο, κυκλοφορούν και οχήματα διαφόρων τύπων και ειδών: μικρά, μεγάλα, πολυτελή, τζιπ κτλ. Θα μπορούσε το κράτος να επιβάλει ένα κοινό χρώμα (ή σύνθεση/σχέδιο) σε όσα νέα ταξί μπαίνουν στο παζάρι, δίνοντας έτσι χρόνο στα υφιστάμενα να ακολουθήσουν έπειτα από τις αναγκαίες τροποποιήσεις (εφόσον οικονομικώς αυτό μπορεί να υποστηριχθεί από τον κάθε ιδιώτη ή εάν το κράτος παρέχει μια οικονομική βοήθεια/επίδομα). Ίσως με κοινή ταρίφα για να αποφευχθεί για παράδειγμα και η εκμετάλλευση από όσους την επιχειρήσουν.

Γενικά τα ταξί έχουν το δικό τους ρόλο σε μια κοινωνία, εξού και κάποιες χώρες τους δίνουν μεγάλη έμφαση, με ανάλογη εκπαίδευση των οδηγών σε γνώσεις, ενδυμασία, τρόπους συμπεριφοράς κ.α.

[img]