ΛΟΙΠΟΝ

Το να ελπίζεις δεν σε προδίδει ούτε σε μειώνει. Σε ξεκουράζει όμως και σε προετοιμάζει για το επόμενο σου βήμα που δεν είναι άλλο από το να φθάσεις πιο κοντά ή να ολοκληρώσεις αυτό που λαχταριστά ποθείς μέσα σου. Η δύναμη που έχει η επιθυμία μέσα μας ζηλεύεται και από τον άνεμο που ψαλιδίζει τα όνειρα μας όταν δεν τα πιστεύουμε πραγματικά. Η ελπίδα για θέληση δίνει και την θέληση για ελπίδα. Κανείς δεν δίνει αιώνιους όρκους έχοντας κομματιασμένα τα κύτταρα του εαυτού του. Γι’ αυτό, θέληση και επιθυμία, μαζί θέλουν τα θεμέλια της ζωής να είναι γερά, δυνατά και ανθεκτικά στους κραδασμούς της απρόβλεπτης και πονηρής υποκρισίας του σύμπαντος. Η ελπίδα είναι τρόπος έκφρασης. Είναι γλώσσα επικοινωνίας μαζί με την αυτοπεποίθησή μας. Κάτι όμως που παρενοχλείται σήμερα από μυριάδες εμπόδια, όπως για παράδειγμα οι νόμοι που την περιορίζουν και τα στερεότυπα που αποδοκιμάζουν κάθε τολμηρή της προσπάθεια προς κάθε βήμα. Όταν ζούμε σε έναν πλανήτη όπου τα πάντα λειτουργούν βάσει νόμων, τότε είναι αναμφισβήτητα δύσκολο να βγει κάποιος από αυτό το καλούπι τους. Δυστυχώς, ο άνθρωπος δεν κατάλαβε ακόμα πως η δύναμη της προσωπικής του θέλησης είναι μεγαλύτερη από τη δύναμη που εκπέμπει η υπόλοιπη ανθρωπότητα εις βάρος της συνείδησης του και των επιθυμιών του που πηγάζουν από την ελευθερία και την μοναδικότητα της κάθε κοινωνικής οντότητας που έχει ως χαρακτήρας μέσα στην κοινωνία.

ΕΛΠΙΔΑ λοιπόν…

Η γενετική μίξη της κοσμολογίας πρόσφερε και συνεχίζει να δίνει απλόχερα την ομορφιά της. Εμείς όμως αρνούμαστε να την αντικρύσουμε. Κι αυτό, εγώ προσωπικά, το αποκαλώ “κοσμική ανωμαλία”. Όταν τα πάντα λειτουργούν απίθανα αρμονικά κι εμείς βγάζουμε την μπρίζα που μας συνδέει με τον κόσμο την λογικής, τότε χανόμαστε κι εμείς χωρίς λόγο ή ουσία, κάπου εκεί μέσα ανάμεσα στα πιο απειροελάχιστα μικρά αριστουργήματα του Θεού και τα απέραντα μεγάλα χρωματιστά θεάματα του γαλαξία.

Η καλοσύνη πηγάζει από την ευωδεία αισιοδοξίας που σκορπούν τα χρωματιστά λουλούδια στον κήπο της ονειρεμένης σου καρδιάς. Αν αφήνεσαι στον κρύο Χειμώνα της υποκρισίας χωρίς προφυλάξεις, τότε τα λουλούδια μαραίνονται και αποβάλουν την γοητεία τους. Μπορεί το ηφαίστειο που έχεις μέσα σου να μην είναι μεγάλο, αλλά η ενέργεια που δημιουργούν οι φυσαλίδες της αναπνοής σου, έχουν τη δύναμη να σκορπίσουν απλόχερα πάνω απ’ όλο τον πλανήτη την ειλικρίνεια της ευαισθησίας σου, την τρυφερότητα της ύπαρξης σου και τη γλύκα της χρυσαφένιας λάμψης σου!!!

Η τύχη γοητεύει τους άτολμους και τους βολεύει για να στηρίζονται πάνω σ’ αυτήν όταν η πίστη προς τον εαυτό τους δεν τους καλύπτει της ανάγκες που ζητούν, είτε αυτές είναι σε ψηλά ή χαμηλά επίπεδα. Η δύναμη της σκέψης προσφέρει στον άνθρωπο και τη δύναμη της έλξης, γι’ αυτό και η θετική σκέψη προσφέρει μεγαλύτερα καλάθια γεμάτα σοκολατένια αυγά, απ’ ότι μια αρνητική σκέψη που το μόνο που θα προσφέρει είναι το περιτύλιγμα της συσκευασίας…

ΘΑΡΡΟΣ λοιπόν…

Στην ατμόσφαιρα κυκλοφορούν αμέτρητα ερεθίσματα τα οποία υπάρχουν για να προκαλούν την ευαισθησία μας, την περιέργεια και την ιδιοσυγκρασία μας. Δική μας υπόθεση είναι να μην τα αφήσουμε να αιωρούνται χωρίς σκοπό, αλλά να τα ταξινομήσουμε στη ζωή μας με όποιο τρόπο εμείς επιθυμούμε, παίρνοντας όμως και αυτά που κουβαλούν μαζί τους, είτε μια πληροφορία, είτε έναν άλλον κόσμο. Άν η θάλασσα δεν γαργαλούσε την περιέργεια του Κολόμβου για το που φτάνει, δεν θα τον προκαλούσε για ταξίδι στα άγρια κύματα της φύσης μέχρι να βρει αυτό που δεν φανταζόταν. Κι αν ο Κοπέρνικος δεν οραματιζόταν τι κρύβεται πίσω από την κουρτίνα του μπλε ουρανού, δεν θα έφτανε στην ολοκλήρωση αυτού που ξέρουμε σήμερα ως “τηλεσκόπιο” και να ανακάλυπτε τα παρασκήνια του πιο φωτεινού θεάματος που χαρίζει ζωντάνια στα μονοπάτια μας, μέρα με τη μέρα…! Έτσι οι γνώσεις που είναι αμέτρητες και ο αποθηκευτικός χώρος του μυαλού μας επίσης αμέτρητος, υπάρχουν για να συμβαδίζουν.
Αν η πληροφορία δεν γίνει γνώση, τότε δεν είναι πληροφορία… είναι απλά υπόθεση, θεωρία, αόριστη οντότητα!!!

Τί ήταν όμως αυτό που ώθησε τον Άινσταϊν να αμφισβητήσει ορισμένες θεωρίες του Γαλιλαίου και να φθάσει σε νέες θεωρίες που άλλαξαν στην πορεία τον τρόπο που σκεφτόμαστε όλοι μας; Η ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ!!! Αν δεν έχεις αυτοπεποίθηση, είτε γι’ αυτό που κάνεις, είτε γι’ αυτό που πιστεύεις, είτε γι’ αυτό που οραματίζεσαι να κάνεις, τότε το παιχνίδι είναι χαμένο. Η παρτίδα λήγει εναντίων σου αφήνοντας σε χωρίς άσσους στο μανίκι και με χρέη προς τους άλλους.

Μη φοβάσαι. Αυτοπεποίθηση δεν είναι στοιχείο όλων των προσωπικοτήτων στην ανθρώπινη φύση. Είναι υπαρκτός πολύτιμος λίθος όμως ο οποίος, πετραδάκι πετραδάκι μπορεί να διακοσμήσει το ψηφιδωτό της ζωής, της αγάπης, του έρωτα, του ονείρου, του υπαρκτού κόσμου της γοητείας! Κανείς δεν γεννιέται έχοντας την, αλλά την αποκτά μέσα από τις εμπειρίες που θα ζήσει στην πορεία της ζωής, και οι οποίες θα τροποποιήσουν την αντίδραση και την όψη που θα έχει απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό.

Επόμενη στάση: Αυτοπεποίθηση. Σύνδεση με Σταθμό Ζωής. Mind the Gap… Mind the Gap… Mind the Gap…
ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ λοιπόν…!

Το πιο πάνω αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο «Πλατωνικό Ταξίδι»

[img]