ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΗ ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΩΝ

Φιλοσοφώ τα βράδια για να ξεφύγω από τις παγίδες του μυαλού. Δεν σταματά αυτό να φέρνει όνειρα και σκέψεις. Οι δρόμοι τρέχουν κάτω απ’ τα πόδια μου και η σκέψη αλλάζει διαδρομή και κολυμπά στα χιλιόμετρα που μαγνητίζεις. Και η ταχύτητα της λησμονιάς αφήνει πίσω της σιωπή.

Δυνατή η σιωπή όταν σ’ αφορά. Λέει πολύ περισσότερα όμως απ’ ότι η ηχορύπανση των λέξεων. Τίποτα δεν ξεπερνά το υπονοούμενο της σιωπής που αιωρείται. Μαύρο και άσπρο. Κάτι κάνεις κι εσύ. Το φαντάζομαι. Κλείνεις το μάτι κρυφά χαμογελώντας. Δεν είναι;

Το ταξίδι αρχίζει και τελειώνει στο μεγάλο αύριο. Και στο πολύ μεθαύριο. Τα διαστήματα μεταξύ ανάσας και εκπνοής σβήνουν αταίριαστες συνθέσεις στο πορτραίτο. Γιατί αυτή η ζωγραφιά, σου μοιάζει. Είναι έντονη και χαρούμενη. Ζωηρά χρώματα.

ΑΛΛΑ…

Αυτό το «αλλά» άστο για μένα…

[img]