ΑΓΚΟΜΑΧΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΕΡΓΙΑΝΙ

Δεν ήθελε πολλά. Μια βόλτα και καλή διάθεση. Και τότε σε συνάντησα εσένα όταν μας προσέγγισε εκείνος ο μικρός διαβολάκος που έχει φτερά και κρατάει βέλος. Κατέβηκε απ’ το βουνό με νάζι και μάγεψε τα βλέματα μας ώστε να ιδωθούμε. Αρμονική ήταν η στιγμή που ωρίμασε μέσα μου και από τότε με παιδεύει μακριά σου. Μου πήρε και την ψυχή μου και την άδειασε μπροστά σου σαν κουτάκι παιδιού γεμάτο καραμέλες. Να πάρεις όσες θες, να πάρεις όσο θες από εμένα, και για όσο καιρό θες επίσης.

Στα χέρια σου θα ‘θελα να απλώσω το σώμα μου από τώρα μέχρι το άπειρο πάντα. Νιώθω την σιγουριά πως δεν θα απογοητευτώ ούτε θα το μετανιώσω ποτέ. Μπορεί να φταίει γι’ αυτό το λαμπερό των ματιών σου ή το σαρκώδες των χειλιών σου. Το ασταμάτητο γέλιο σου βεβαίως και επηρέασε εμένα. Μην το συζητάς, προς το καλύτερο φυσικά. Είναι ολάκερο μια πηγή ζωντάνιας. Σκέψη ελπιδοφόρα.

Μονάχος όταν βρίσκομαι, μονολογώ τα χαρακτηριστικά σου, το όνομα σου, τα πάντα σου. Μέρες και νύχτες κοιτάζομαι στον καθρέφτη σκεφτόμενος εσένα και τα άγγιγμα σου. Πάντα πέφτω στην παγίδα να οραματίζομαι τις πιο ζωντανές στιγμές μαζί σου όταν δεν είσαι τριγύρω. Μήτε λέγεται ταλέντο, μήτε είναι φόβος; Μάλλον η αχόρταγη μου επιθυμία για σένα ψάχνει τρόπους να ηρεμήσει.

[img]