ΑΔΕΣΠΟΤΗ ΟΥΤΟΠΙΑ ΓΕΜΑΤΗ ΣΚΕΨΕΙΣ

Χαμογελάς και σε νοιάζομαι. Σε νοιάζομαι κι εσύ χαμογελάς. Το μπέρδεμα που φέρνει η λογική μπροστά στο παράθυρο της καρδιάς, χρωματίζει τα σύννεφα του αύριο με απερίγραπτα χρώματα. Όσο προσπαθώ να στηριχτώ δίπλα σου, εσύ μου φυσάς με τη φιλία σου που με τη δύναμη της με σπρώχνει στο κενό της ατμόσφαιρας ανάμεσα μας. Στα δικά σου «δύσκολα» εγώ είμαι εκεί και σε σπρώχνω μπροστά. Το ίδιο πιστεύω θα έκανες κι εσύ. Για την ώρα όμως βρίσκεσαι στα «εύκολα» μου, γιατί είναι εύκολο να σε θαυμάζω όταν δεν με κοιτάς. Είναι εύκολο να σου δίνομαι ακόμα κι αν δεν το ξέρεις. Ακόμα πιο εύκολο είναι να σε έχω, γιατί απλά έτσι θέλω. Το άγχος μου σαγηνεύει το δικό σου, ενώ η αγωνιά σου συνοδεύει το δικό μου πηγαίο ενδιαφέρον: εσένα από πάνω μέχρι κάτω.

Τα πιο ώριμα βήματα τα κάνω έχοντας στη σκέψη μου εσένα. Όσο αλλόκοτο κι αν ακούγεται αυτό. Μα και τα σχέδια της ψυχής, λυγίζουν στο όραμα που έχει τ’ όνομα σου. Η φωτιά σβήνει όταν αντικρύζει την παιδικότητα των ματιών σου, την ίδια ώρα που η φωνή σου σιγοτραγουδά με τις νότες που σου στέλνει ο πόθος μου. Μακάρι να σε άκουγα ασταμάτητα, κι όταν χανόταν ο ήλιος από το πιάτο της φύσης.

Η εμπιστοσύνη που σου προσφέρουν τα χέρια μου, είναι αρκετή για να τα πληγώσεις, εάν τύχει άθελα σου, μα και μετά απ’ αυτό, θα συνεχίσω να σε κρατώ, με τα ματωμένα αυτά χέρια. Χωρίς να σε γνωρίζω, χωρίς να υπάρχεις, σε φαντάζομαι όπως θέλω: κάτι άπιαστο. Όση ανασφάλεια κι αν μου προκαλεί η πραγματικότητα, ο δικός σου κρυφός τυφλός μικρός έρωτας εξυπηρετεί την αισιόδοξη εικόνα που έχω σχηματίσει γύρω από εσένα. Τα σημάδια της ύπαρξης σου, που είναι πολλά κι όχι ένα, ξεκουρδίζουν τις στιγμές μου που στο τέλος ξεπετάγονται αδέσποτες από δω κι από κει. Η συντέλεια που εκπροσωπείς αγγίζει τις πιο λεπτές ισορροπίες που μας ενώνουν. Σαν μια ουτοπία αντιμετωπίζω τη ζωή μου. Υπάρχει αλλά και δεν υπάρχει. Και ζει και χάνεται, κοντά και μακριά σου.

Ανένδοτη όμως η ματιά μου, σε καρφώνει από μακριά…

Απειλητική και η καρδιά μου που σε χαιρετά.

Φανταστικέ μου έρωτα, αόρατη μου σκέψη…

Με ένα αντίο γραμμένο στα πούπουλα, σε χαιρετώ και ξεφεύγω…

Το πιο πάνω αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο «Πλατωνικό Ταξίδι»

[img]