ΧΩΡΙΣ ΠΑΠΠΟΥ…

Όσες φορές κι αν σκεφτόμουν τον κύκλο της ζωής, άλλες τόσες προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου πως ήμουν έτοιμος για την εξέλιξη της. Και μέσα σε αυτές τις προσπάθειες, πάντα σκεφτόμουν μια τέτοια στιγμή, που ενώ ήξερα πως θα έρθει, την έσπρωχνα για όλο και πιο μακριά, σαν να πίστευα πως μπορούσα να την κάνω να μην έρθει ποτέ.

Να που ήρθε όμως.

Μα εκ μέρους όλων των εγγονιών σου παππού, θέλω να σου πω ορισμένα λόγια που μας βγαίνουν αυθόρμητα και με αγάπη.

Είσαι ο άνθρωπος που μηδενίζει τις αποστάσεις. Δύο πόλεις θεωρούνται μία για την οικογένεια. Όσοι πήγαμε κάποτε ή είμαστε τώρα στο εξωτερικό, νιώθουμε κοντά στο σπίτι γιατί μια κουβέντα σου ζεσταίνει κάθε επικοινωνία. Κάθε στιγμή της καθημερινότητας μας, είναι ένα κομμάτι των προσπαθειών σου να μας κάνεις καλύτερους ανθρώπους. Και οι τέσσερις μας είμαστε το κρασί της οικογένειας που θα προσφέρει τις ιδιότητες του στο αύριο. Προερχόμαστε από τους δικούς σου ποιοτικούς καρπούς, τους οποίους η αξία οφείλεται και στη γιαγιά που σαν κορμός σε στήριξε όταν έπρεπε και περισσότερο απ’ όσο μπορούσε, σε ήρεμους και δύσκολους καιρούς.

Μας παρομοιάζω με κρασί, γιατί είναι αυτό που για δεκαετίες υπηρέτησες και αγάπησες. Κι έτσι πάντα μας φρόντιζες κι εμάς, από το μηδέν της ζωής μας μέχρι το άπειρο. Να μας βλέπεις να μεγαλώνουμε, να παράγουμε έργο, να προσφέρουμε.

Έχουμε μπροστά μας την εικόνα να σε κοιτάμε και να σε ακούμε να περιγράφεις όσα έκανες σε αυτόν τον τομέα αλλά και σε άλλους. Να μας μαθαίνεις να ζούμε αληθινά, να προχωράμε με τις δυνάμεις μας και να μην ξεχνάμε το παρελθόν όταν σχεδιάζουμε το μέλλον, γιατί πιστεύεις πως μόνο με τα λάθη του μαθαίνει κανείς. Χαρακτηριστικό και το γέλιο σου για κάθε γκάφα μας. Ιδιαίτερο το χαμόγελο σου σε κάθε μας επιτυχία. Για όσα έκανες μέχρι τώρα όμως μέσα στο σπίτι και για την οικογένεια, δεν χρειάζεται να μας τα πει κάποιος γιατί τα ξέρουμε από πρώτο χέρι. Τα είδαμε, τα νιώσαμε, τα ζήσαμε. Κι αυτό θα συνεχίσει να γίνεται γιατί οι αξίες είναι διαχρονικές και ο ρόλος σου ισχυρός.

Κοίταξε γύρω πόση αγάπη υπάρχει. Είναι όση αγάπη έδωσες. Και όση θα δίνεις ακόμα. Θα είμαστε σε επικοινωνία, είναι σίγουρο αυτό. Πολλές φορές είπαμε πολλά χωρίς να βγει μια λέξη. Θα πούμε κι άλλα, γιατί οι συζητήσεις μας ποτέ δεν τελειώνουν. Έχουμε τόσα να πούμε ακόμη.

Μια μόνο χάρη να σου ζητήσουμε αυτή τη στιγμή, που δεν θυμάμαι να είχαμε ζητήσει ξανά γιατί καταφέρνεις και προλαβαίνεις τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τις ανησυχίες μας πριν εμείς οι ίδιοι τις καταλάβουμε.
Θέλουμε να συνεχίσεις να κάνεις αυτό που ξέρεις να κάνεις καλύτερα και για το οποίο η περηφάνεια μας είναι ανεκτίμητη.
Να μας προσέχεις!

24/01/1923 – 20/02/2016