ΣΤΕΙΛΕ ΨΙΘΥΡΙΣΤΑ ΤΟ “Σ’ ΑΓΑΠΩ” ΣΟΥ

Ξανά και ξανά και ξανά. Θα γύριζα με άνεση τον χρόνο πίσω σε εκείνη τη στιγμή που σε αντίκρυσα και γνώρισε η ματιά μου το είδωλο σου. Την θυμάμαι καλά εκείνη τη στιγμή, ήταν όταν ένιωσα κάτι έντονα συναισθήματα και ζαλίστηκε ο εσωτερικός μου κόσμος από την τρικυμία σου. Δεν υπερβάλλω. Ο κόσμος σου είναι ωκεανός ολόκληρος αγνώστων προορισμών, που μαζί σου δεν θα δίσταζα να περπατήσω βήμα-βήμα όλη αυτή την άγνωστη διάσταση. Νιώθω σιγουριά στα βήματα σου.

Άν κοίταζες βαθιά στα μάτια μου, θα σ’ έπιανε τρομερή ντροπή γι’ αυτά που νιώθω για σένα. Μάλλον δεν θα άντεχες τόση ένταση αγάπης. Εγώ θα σε προκαλούσα να δοκιμάσεις ώστε να δεις κι εσύ τις δικές σου αντοχές, διότι εγώ δοκίμασα τις δικές μου και ηττήθηκα. Είσαι κάτι το αδύνατο να νικηθεί. Έμπλεξα μαζί σου και ζω με άλλους όρους και κανόνες πλέον. Η τακτική μου είναι να γράφω παντού τ’ όνομα σου με το μολύβι της καρδιάς, όπου κι αν βρεθώ. Ακόμη και στον αέρα σχεδιάζω τη μορφή σου. Και αν δεν την βλέπει κανείς άλλος, την βλέπω εγώ.

Αφέσου μαζί μου σε ό,τι πιο αθόρυβο και έντονο κυκλοφορεί γύρω μας. Δώσε θάρρος και δύναμη στον έρωτα να μας ταξιδέψει σε άπιαστους κόσμους χωρίς επιστροφή. Τί να την κάνουμε την επιστροφή άλλωστε σ’ αυτούς τους απαθείς κόσμους; Μπορούμε να κτίσουμε τον δικό μας κόσμο με τα χέρια μας, και να τραβήξουμε γραμμές νοητές για να μας πηγαίνει το τρένο της αγάπης.

Μαζί σου θέλω να ζήσω τα πάντα, να κάνουμε μαζί όσα δεν τολμήσαμε ποτέ στις ζωές μας. Μαζί σου θέλω να γελάσω, να λυπηθώ, να πληγωθώ, να ξεχαστώ και να ονειρευτώ. Να σ’ έχω να κουλουριάζεσαι στην αγκαλιά μου τώρα που χειμωνιάζει, να είσαι το δικό μου μωρό που προσέχω και νοιάζομαι. Να σε τρέφω με αγάπη και να σε δροσίζω με τα φιλιά μου.

Επιτέλους έμαθα να ζω, βλέποντας τη ζωή από μια άλλη οπτική γωνιά. Από εδώ που στέκομαι τώρα συνεχώς μου κόβεις τη θέα, είσαι συνεχώς μπροστά μου. Μήπως το κατάλαβες πως δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου και με τιμωρείς; Διερωτώμαι τότε εάν ήμουν το μισοφέγγαρο, εάν θα ήσουν εσύ το άλλο μισό φεγγάρι που θα μου έμοιαζε, ή να σου έμοιαζα. Ένα copy-paste οι σκέψεις και οι ζωές μας.

Δώσε μια ευκαιρία στον εαυτό σου να του χαρίσεις κάτι που δεν φαντάζεσαι. Εμπειρίες που δεν ονειρεύτηκες και συναισθήματα που δεν τόλμησες να συστηθείς μαζί τους και να γνωρίσεις. Μακάρι να μην μου στερήσεις τη χαρά να σ’ αγγίζω όταν κάθε φράση που λέω ξεκινά με εσένα. Στείλε μου έναν ψίθυρο κι εγώ θα σ’ ακούσω πάλι.

Ο καιρός περνά και μόνοι μας το ξέρουμε ξεχωριστά πως με το να κρυβόμαστε από την αλήθεια, δεν μας κάνει ασφαλισμένους. Η αγάπη εξάλλου είναι η μεγαλύτερη ασπίδα για τον κάθε ζωντανό οργανισμό. Πίσω από αυτή επιβιώνει και ο κάθε αδύναμος κρίκος της αλυσίδας της ζωής. Μπορούμε κι εμείς οι δυο να βοηθήσουμε την ντροπαλή έλξη που μας ενώνει και να γίνουμε μυστικοί εραστές στο ρομαντικό σκοτάδι της ζωής.

Το πιο πάνω αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο «Πλατωνικό Ταξίδι»

[img]