ΣΗΜΕΡΑ ΤΗ ΛΕΜΕ ΕΡΓΑΣΙΑ. ΑΥΡΙΟ;

Τα τελευταία χρόνια, με αφορμή φυσικά και τις κρίσεις (οικονομική, κοινωνική, πολιτική αστάθεια κ.α), βλέπουμε συνεχή αναφορά σε στατιστικά και έρευνες εργασιακού περιεχομένου. Συζητήσεις και αναφορές στα ποσοστά ανεργίας, στα ποσοστά εργασίας, στις κλίμακες ηλικιών και τόσα άλλα κριτήρια που βολεύουν στην κατανόηση της πραγματικότητας όπως αυτή διαμορφώνεται από εμάς τους ιδίους.

Ναι αλλά, εμείς οι ίδιοι σκεφτήκαμε ποτέ ποια θα είναι η κατάσταση στο μέλλον, μια κατάσταση που αποκλειστικά εξαρτάται από εμάς; Βελτιώσαμε αρκετά τον τρόπο ζωής και το βιοτικό επίπεδο, ενώ ξέρουμε ότι μπορούμε ακόμη περισσότερο. Αλλά με μέτρο, να μην ξεχνούμε τον βασικό γνώμονα που είναι ο άνθρωπος.

Δημιουργήσαμε δουλειές που δεν υπήρχαν. Για παράδειγμα, σχεδιαστής γηπέδων γκολφ. Ούτε που να το φανταζόμασταν κάποτε. Σβήσαμε σχεδόν ολοκληρωτικά άλλα επαγγέλματα που πλέον θα θυμόμαστε με πικρία και στεναχώρια ή στην καλύτερη περίπτωση, με νοσταλγία. Πόσα χρόνια έχουμε να δούμε λούστρο στις πλατείες;

Βάζοντας μπροστά τις δυνατότητες μας, προχωράμε κάπως περισσότερο και γρηγορότερα από όσο θα μας επέτρεπε η φύση, αν είχε το πάνω χέρι. Κι όμως, το έχει το πάνω χέρι και το δείχνει όταν θέλει ή όταν την αναγκάζουμε να διαμαρτυρηθεί. Τότε που μας βγαίνουν εκφράσεις τύπου «η μανία της φύσης». Μα θα μιλάμε για «μανία» πάλι όταν δουλειές δεν θα υπάρχουν; Ή μήπως θα σταματήσουμε και την παραγωγή ανθρώπων, δηλαδή την αναπαραγωγή, ώστε να εμφανιστεί έλλειμμα επικοινωνίας για να επιστρέψουμε στα παραδοσιακά δεδομένα;

Διότι η απόσταση από το στάδιο όπου η τεχνολογία είναι χρήσιμη, μέχρι το στάδιο όπου η τεχνολογία είναι αναγκαία, δεν είναι μεγάλη. Κι αν τώρα μας βοηθάει σε πολλά πράγματα, στο μέλλον (αργά ή γρήγορα) θα αντικαταστήσει εμάς τους ίδιους. Στο μέλλον «θα» και «θα» γιατί έχουμε ακόμη περιθώρια να προλάβουμε τα αρνητικά. Εκτός εάν τελικά θέλουμε παντού αυτόματα σουπερμάρκετ με ρομπότ και χωρίς είδος ανθρώπου μέσα, που θα αποτελέσουν το παράδειγμα για όλες τις δουλειές. Τότε που η δουλειά δεν θα λέγεται δουλειά, γιατί δεν θα δουλεύει άνθρωπος σε αυτήν. Άγνωστο πως θα λέγεται. Αν θα υπάρχει. Και μόνο τότε δεν θα είναι χρήσιμα τα βιογραφικά ή οι συνεντεύξεις.

Ξεκίνησε σαν εργασία κι έφτασε στην απασχόληση (μερική ή ολική). Αύριο;

[img]