ΚΟΚΚΙΝΟ.

“Στην πορεία καθώς μεγάλωνα και ηλικιακά και σωματικά, έμαθα τι βασανίζει τους ανθρώπους, γιατί γίνονται δολοφονίες ή αυτοκτονίες, γιατί γελάνε ή ονειρεύονται. Έμαθα ένα περίπου δηλαδή, αφού ο καθένας στη ζωή κάνει του κεφαλιού του και στο κεφάλι του καθενού δεν ξέρει κανείς τι συμβαίνει. Αλλά η πιο συχνή αφορμή είναι ένα περίεργο συναίσθημα. Στο όνομα αυτού αφιερώνονται τραγούδια και ποιήματα, όρκοι και θελήματα. Έρωτας και μετά αγάπη. Ή μήπως αγάπη και μετά έρωτας; Οι ψυχολόγοι προσπαθούν να το ερμηνεύσουν αλλά ακόμα δεν μπορούν, κι ας έφαγαν χρόνια πάνω από βιβλία, καλή ώρα σαν όλους τους φοιτητές και τους μαθητές. Τι περίεργο πράγμα… Όλοι την χρωμάτισαν με το κόκκινο χρώμα και το τριαντάφυλλο το μυρωδάτο. Μαύρα μάτια, καστανά ή και γαλάζια. Μάτια πολλά. Στιγμές λίγες. Κι όταν το φιλί πρωτοομολόγησε την αμαρτία του στον άνθρωπο από τότε κορυφώνει κάθε ανύποπτη λαχτάρα. Φιλί συμπαράστασης, φιλί χαιρετίσματος, φιλί ευχής, φιλί αγάπης! Φιλί ζωής…”

Απόσπασμα από το βιβλίο ΠΛΑΤΩΝΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ

[img]