Η στιγμή που παίρνεις την απόφαση να αλλάξεις σκεπτικό, τη στιγμή που χάνεις αυτό που σε γέμιζε. Αυτό είναι ξενέρωμα. Μία καθαρά εκφραστική λέξη που δηλώνει την αλλαγή, που κατευθύνει τη συνέχεια.
Μπορεί να είναι το αποτέλεσμα μιας απόγνωσης. Ή μια αναγκαστική κατάσταση ύστερα από πολλές προσπάθειες χωρίς αποτέλεσμα. Ένα σημείο που σε κάνει να θέλεις να απαλλαγείς από ένα “κάτι” που είχε γίνει το “πάντα”.
Στο ξενέρωμα χάνεις την αυτοεκτίμηση σου, χάνεις την πολυτέλεια να διεκδικείς κάτι καλύτερο για τον ίδιο σου τον εαυτό. Χάνεις την όρεξη να νιώσεις την αξία στα γεγονότα της ζωής.
Πας μερικά βήματα πίσω και κάποτε πολλά στάδια πιο πίσω. Το ξενέρωμα είναι η επιστροφή στην πραγματικότητα, στη βάση σου. Εκεί που ήσουν πριν ταξιδέψεις στο όνειρο που τότε φοβόσουν, που δεν είχες προλάβει να καταλάβεις τι καλό έκρυβε το επόμενο βήμα.
Αφήνεσαι χωρίς συναίσθημα στην αγάπη, μακριά από δεσμεύσεις της ψυχής προς το ανθρώπινο σώμα. Με το κενό του έρωτα να γίνεται μπαλόνι στον άνεμο, πέρα δώθε, χωρίς προορισμό ή πορεία. Στο άγνωστο.
Όταν ξενερώνει η καρδιά, όλα φαίνονται αλλιώς.
[img]
