ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΜΑΤΟ ΠΙΛΟΤΟ;

Αρνιέμαι να δεχτώ πως όλα είναι προκαθορισμένα. Δέχομαι όμως αυτούς που πιστεύουν ή νιώθουν το αντίθετο. Ο καθένας κάτι θα ξέρει παραπάνω για να ακολουθεί την άποψη του. Απόλυτος δεν είμαι αλλά προσπαθώ να δώσω μια δική μου οπτική, να ερμηνεύσω τη λογική μου. Έχω συναντήσει ανθρώπους που με σιγουριά υποστηρίζουν πως οι ζωές μας ξέρουν από μόνες τους προς τα πού να πάνε, αφήνοντας μας μηδαμινή ευχέρεια στο να διαχειριστούμε θέματα που θέλουμε. Όλα θέλουμε να τα ελέγχουμε. Έχω συναντήσει ανθρώπους που παρουσιάζουν τα πάντα ως θαύμα γιατί δεν έχουν άλλη εξήγηση να δώσουν. Έχω συναντήσει ανθρώπους που βιώνουν καταστάσεις από τύχη, όπως λέμε/λένε. Σε αρκετές περιπτώσεις αυτοί όλοι είναι οι ίδιοι, μοιράζονται το ίδιο σώμα, ψυχή κι εμπειρίες. Βρίσκω μεγάλες αντιθέσεις.

Διαχρονικά είχα την πεποίθηση πως εμείς καθορίζουμε την πορεία της ζωής μας, είτε αυτή βρίσκεται στην απογείωση, στην προσγείωση ή στο ενδιάμεσο ταξίδι της. Άν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε κοινές λέξεις, εμείς τροποποιούμε τη “μοίρα” μας, το “πεπρωμένο”. Το αναπόφευκτο ρητό που λέει πως το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο, το έχουμε λίγο μεγαλοποιήσει δίνοντας του ίσος και μια προσέγγιση βασισμένη σε χιουμοριστική διάθεση, που και τη συναντάμε σε ανέκδοτα ή παράξενες ειδήσεις ανά το παγκόσμιο. Όπως έναν άνθρωπο που κέρδισε συνεχόμενες φορές σε λαχείο. Σε αυτό το υποθετικό σενάριο, κάποιοι θα έλεγαν πως η μοίρα του τον ώθησε να αγοράσει το τυχερό λαχείο, άλλοι πως ήταν τύχη. Κι άμα ένα πουλί που πετάει από πάνω σου κάνει την… ανάγκη του αλλά αυτή πέσει δίπλα σου ξυστά, μήπως ήταν ένα θαύμα που γλίτωσες; Τί θέλω να πω;  Πιστεύοντας πως μια ανώτερη δύναμη ή ενέργεια που λέγεται μοίρα, μας χειρίζεται σαν μαριονέτες, είναι σαν να σηκώνουμε τα χέρια και περιμένουμε απλά την εξέλιξη της απόφασης που πήραν “άλλοι”. Πιστεύοντας σε αυτό, ταυτόχρονα αναιρούμε την ύπαρξη της πραγματικής τύχης. Και της δύναμης των επίδεξιοτήτων. Γιατί ο αθλητής που βγαίνει πρώτος ή τρίτος, έχει βάλει προσπάθειες να πετύχει στόχους. Ή μήπως εσύ πιστεύεις πως η φύση ήθελε να κερδίσει ή να χάσει την πρωτιά, ανεξάρτητα από τη δική του θέληση; Γιατί η απόλυτη πίστη στο πεπρωμένο, διαγράφει και το αγνό των επιθυμιών ή των ικανοτήτων μας. (φωτό)