#tbt ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ
Λίγο μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ευρώπη βρίσκεται ίσως στην πιο δύσκολη περίοδο της σε οικονομικό, πολιτιστικό, πολιτικό αλλά και σε ό,τι άλλο επίπεδο σκεφτούμε. Σύμφωνα με το Wikipedia είναι το 1965 που ο Γάλλος Στρατηγός Charles de Gaulle, που την περίοδο εκείνη ήταν Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας μέχρι το 1969, εμπνεύστηκε τα “Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα” ως μια προσπάθεια να έρθουν πιο κοντά oι νέοι των διαφόρων χωρών. Στην αρχή ξεκίνησαν με τη συμμετοχή μόνο τεσσάρων χωρών ενώ στη συνέχεια n παρέα μεγάλωσε. Η Ελλάδα συμμετείχε πρώτη φορά το 1993.
Έκτοτε υπήρξαν διάφορες προσπάθειες για νέα προγράμματα του ιδίου περιεχομένου όμως καμιά δεν έφτασε την αγάπη που κέρδισαν τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα. Δύο φορές είχε σταματήσει η διοργάνωση τους λόγω κόστους με συνέπεια το 1999 να ήταν η τελευταία χρονιά ύπαρξης τους όπως τα ξέραμε. Άν θυμάμαι καλά, n διεξαγωγή τους ήταν κάθε βδομάδα (ή μήπως κάθε δύο;) ενώ κάθε χρονιά τα φιλοξενούσε και μια διαφορετική χώρα.
Διάφορες δοκιμασίες, τρελές, εξωπραγματικές μα πάντα αστείες είτε μέσα στο νερό, στον αέρα ή στην ξηρά, με στολές που άνετα θα μπορούσαν να αποτελούν συλλογή παιδικού μουσείου.
Κάθε βδομάδα οι οικογένειες περικύκλωναν την τηλεόραση που ήταν συντονισμένη στο κρατικό κανάλι της ΕΡΤ με τα αμυδρά, χλωμά χρώματα και τα αθώα γραφικά της εποχής, για να παρακολουθήσουν την προσπάθεια της ελληνικής αποστολής. Σε αυτούς τους αγώνες η Ελλάδα δεν κέρδισε ποτέ, σε τελικό τουλάχιστον. Ως συνήθως. Και ξανά προς τη δόξα τραβά όμως αφού οι ελπίδες ήταν ψηλές και για την επόμενη φορά.
Και με τη νίκη! (αν υπάρξει ξανά)