Η ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΣΜΟΥ

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που με τις διπλές τους ζωές παγιδεύουν όλο τον κόσμο. Μια ζωή πίσω από την πόρτα και μια άλλη μόλις βγουν από αυτή, από “ελεύθεροι” σε “δεσμευμένοι” από το ένα βήμα στο άλλο. Έξω από την πόρτα ή στα κοινωνικά δίκτυα, ελεύθεροι. Αλλά όταν επιστρέφουν σπίτι, θα κάνουν κατάχρηση κάθε είδους απέναντι στον υποτιθέμενο σύντροφό τους, ενώ όσοι βρίσκονται έξω από την πόρτα, θαυμάζουν το χάρισμα τους που τους ξεγέλασε, αλλά δεν το ξέρουν. Μοιάζουν σαν άγγελοι.

Μπορούν να είναι μαζί σου όλη μέρα, να κοιμούνται κάθε βράδυ μαζί σου, να σου εκφράζονται όσο κανείς άλλος αλλά την ίδια ώρα να διασκεδάζουν τρίτους έξω από τη σχέση σας. Όποιος σας αγαπά αληθινά, δεν θα έκανε οτιδήποτε θα ρίσκαρε να σας χάσει. Πότε δεν νιώθουν πλήρως ικανοποιημένοι.

Δεν είναι ελεύθεροι όταν είναι με το ταίρι τους, όμως τη στιγμή που θα κλειστούν στο μπάνιο, αυτομάτως μετατρέπονται ξανά σε ελεύθερους επικοινωνώντας με κάθε πηγή αυτοθαυμασμού έχουν. Έχουν ένα πρόσωπο για το κοινό κι άλλο πρόσωπο για τις κλειστές πόρτες. Ο λόγος που απιστούν το δήθεν ταίρι τους αλλά ταυτόχρονα ξεγελούν και τους άλλους, είναι γιατί η κάθε πλευρά απορροφά διαφορετική ασχήμια και προσφέρει διαφορετικό όφελος. Μπορούν με άνεση να κρύβουν σχέσεις ή να έχουν παράλληλες για χρόνια και κανένας να μην αμφιβάλλει από οποιαδήποτε πλευρά. Το αποτέλεσμα είναι έλλειψη ενοχής ή μεταμέλειας, πρακτικές χειραγώγησης, ψέματα, συνεχή εξαπάτηση και προδοσία ενώ πάντα δικαιολογούν τον εαυτό τους. Η έλλειψη ενσυναίσθησης και ο εγωκεντρισμός μεταφράζεται από τη γρήγορη μετακίνηση από σύντροφο σε σύντροφο. Ανακαλύπτουν ότι η ανανέωση από μια ερωτική επαφή τελειώνει γρήγορα και οδηγεί σε βαρεμάρα. Η ανάγκη για αναζήτηση συγκίνησης και η έλλειψη σύνδεσης, τους ενθαρρύνει να περάσουν στον επόμενο σύντροφο ή σε χαρέμι με πολλούς συντρόφους ταυτόχρονα και αυτός είναι τρόπος να κρατάει όλες τις επιλογές ανοιχτές και πάντα πηγή επαίνου και θαυμασμού, να εξυπηρετούν τα συμφέροντα και το “εγώ” τους με συγκεκριμένο τρόπο. Λένε τρομερές ιστορίες και παραμύθια για τα ερωτικά τους, καμία φορά για να πάρουν μια ιδέα πως θα αντιδρούσε ένας σύντροφος του σε μια μελλοντική τέτοια περίπτωση απιστίας τους, ως προετοιμασία. Να μην ξεχνάμε τη μανιώδη προστασία των κοινωνικών τους δικτύων. Ελπίζουν πως κάθε νέο άτομο στη ζωή τους, θα τους γεμίζει το κενό που βιώνουν.

Μπορεί να χωρίσετε πολλές φορές, αλλά δεν τους νοιάζει αν σε πληγώνει. Αν σε θέλει ή δεν σε θέλει, εξαρτάται πάντα από εξωτερικούς παράγοντες και από το τι καιρό κάνει έξω. Ποτέ δεν θα είναι μόνο μεταξύ σας. Σε γεμίζουν με αγάπη, εξαφανίζονται, επιστρέφουν ξανά, και πάλι το ίδιο όταν σιγουρέψουν πως ασκούν πλέον έλεγχο στα συναισθήματα σου. Όταν δείξεις την πλήρη αφοσίωση σου πάνω τους, είναι τότε που ένας διαφορετικός εαυτός εμφανίζεται με συχνούς ψυχολογικούς εκβιασμούς. Δημιουργούν μια εξάρτηση με το να δίνουν κάτι λίγο όταν νιώθεις πως δεν υπάρχει κάτι, για να νιώθεις ότι έστω αυτό το λίγο είναι πολύ καλύτερο από το τίποτα, το οποίο θα σου δίνουν κάθε φορά που χρειαστεί ανάγκη.

Ζουν για να διατηρήσουν την εικόνα τους και ο μεγαλύτερος τους φόβους είναι η αποκάλυψη της. Αυτής της επιφανειακής γοητείας, το αίσθημα ανωτερότητας, την ψευδαίσθηση ότι ελέγχει τα πάντα κι ας ξέρει μέσα του πως όλα αυτά είναι μια μάσκα. Δεν μπορεί να αντέξει την ιδέα ότι οι άλλοι θα δουν το πραγματικό του πρόσωπο που κρύβεται σε μια εύθραυστη αυτοπεποίθηση που βασίζεται στη επιβεβαίωση των άλλων. Δεν θα κάνουν αυτά που δεν θέλουν να τους κάνεις, δεν θα ψάξουν το κινητό σου, δεν θα ψάξουν που ήσουν, για να μην βάλουν τις βάσεις να κάνεις τα ίδια σε αυτούς ώστε να εκτεθούν.

Όταν τους ζητάς κάτι ή μια χάρη ή να αναλάβουν μια ευθύνη, θα δυσκολέψουν τόσο πολύ τα πράγματα επίτηδες για να καταλήξουν σε διαφωνίες και χωρίς αποτέλεσμα. Αυτό το κάνουν για να σε μάθουν να μην βασίζεσαι πάνω τους. Έτσι σε εκπαιδεύουν να μην περιμένεις και να μην ζητάς τίποτα από αυτούς. Ο μόνος τρόπος να απολογηθούν για κάτι, είναι να υπάρχει η προϋπόθεση πως όταν το κάνουν, αμέσως το θέμα θα ξεχαστεί για πάντα. Αναμένουν πως αυτομάτως, δεν θα έχεις το δικαίωμα να αναφερθείς ξανά στο ίδιο θέμα και να το ξεχάσεις μια για πάντα, την ίδια ώρα που οι ίδιοι θα θυμούνται κάθε μικρό πράγμα που έκανες στο παρελθόν και δεν τους άρεσε.

Όταν είσαι με τέτοιους ανθρώπους, είναι σαν να βρίσκεσαι σε ένα παιχνίδι όπου δεν κερδίζεις ποτέ. Είσαι συνέχεια σε σύγχυση, μέσα σε ένα παζλ που ποτέ δεν ολοκληρώνεται ενώ νιώθεις πως είσαι σε καλό δρόμο. Φοβάσαι να φέρεις αντίρρηση ή να πιστέψεις στα δικά σου κριτήρια, και νιώθεις εξάντληση σαν να τρέχεις συνέχεια σε έναν αγώνα. Πάντα υπάρχει αβεβαιότητα και αναρωτιέσαι αν κάτι του αρέσει, αν νιώθει το ίδιο, αν θέλει το ίδιο ή το που βρίσκεται, και που σε κάνει να μην είσαι σίγουρος ούτε για τον ίδιο σου τον εαυτό. Ό,τι και να κάνεις, δεν είναι ποτέ αρκετό.

Όταν στο τέλος βαρεθούν ή αποκαλυφθούν, απορρίπτουν. Δεν κάνουν ποτέ σχέση με άτομα που δεν μπορούν να ελέγξουν. Δεν θα μιλήσουν για τις πράξεις τους αλλά για τις αντιδράσεις σου. Δεν ερωτεύονται άτομα κατώτερα αλλά αυτά που θαυμάζουν, και με τον τρόπο τους θα τους τραβήξουν προς τα κάτω μέχρι να χάσουν την εκτίμηση που τους είχαν και τους θα τους αντικαταστήσουν, για να επαναλάβουν τον ίδιο κύκλο. Κάτι που τους κάνει να νιώθουν μοναξιά αλλά πιο έντονα προσπαθούν να μην την αντιμετωπίσουν. Αλλάζουν σύντροφος για να μην χρειαστεί να αλλάξουν τον εαυτό τους. Ή θα παρουσιάσουν μια σοβαρή σχέση κυρίως ως αντίδραση προς τον πρώην για να αποδείξουν ότι “μπόρεσαν”. Θέλουν να σου δείξουν πως άλλαξαν παράλληλα με το να υποβαθμίζουν το δικό σας. Έτσι φαίνεται και στους γύρω πως τώρα μοιάζουν όλα καλύτερα, άρα προηγουμένως τα πάντα έφταιγαν εξαιτίας των πρώην. Η αλλαγή συντρόφου είναι ευκολότερη από το να αντιμετωπίσουν τις δικές τους πληγές και να δουλέψουν με τον εαυτό τους. Η σχέση μαζί τους διαρκεί όσο είσαι πρόθυμος να βάζεις τον εαυτό σου τελευταίο ή όσο νιώθεις πως όλα θα ήταν καλύτερα αν εσύ άλλαζες. Δεν τους αρέσει να τους λες τι σε ενοχλεί σε εκείνους. Η ζωή μαζί τους θα επικεντρώνεται σε φράσεις όπως “δεν το είπα αυτό”, “δεν έχει τόση σημασία”, “γιατί είσαι τόσο συναισθηματικός”. Όταν τους πεις πως κάτι σε ενοχλεί, το λαμβάνουν απλά ως κριτική.

Στο τέλος μια σχέσης, δεν τους νοιάζει η σχέση που τελείωσε ούτε τα συναισθήματα που μπορεί να νιώθουν, αλλά κυρίως σκέφτονται την φήμη τους. Για αυτό το λόγο, μπορεί να αρχίσουν να μιλούν αρνητικά για εσένα ή να παρουσιάσουν τη σχέση με αρνητικά χαρακτηριστικά πριν ακόμη έρθει το τέλος, ως διαδικασία να προετοιμάσουν το έδαφος αργότερα να στραφεί ο προσοχή μακριά από τους ίδιους.

Κι όταν φεύγουν, δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι αρνητικό για τη δική σου αξία, αλλά για τη δική τους αδυναμία να σταθούν στο ύψος τους αφού συναισθηματικά είναι πάντα μη διαθέσιμοι που τους κάνει να κρατούν αποστάσεις μόλις νιώσουν πως κάποιος συνδέεται ή έρχεται πιο κοντά από όσο μπορούν να διαχειριστούν, γιατί μέσα από μια σχέση αισθάνονται ότι χάνουν την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους. Και κάθε βήμα αποστασιοποίησης τους αφού έκαναν τα πάντα να δεθείς μαζί τους αρχικά, στην πορεία σε οδηγεί σε μια εμμονική προσπάθεια να σώσεις ότι σώζεται. Σε κρατούν κολλημένο χωρίς να ικανοποιήσουν πλήρως τις ανάγκες σου και ξέρουν πολύ καλά την τέχνη να δίνουν “τόσο όσο”, μέχρι το σημείο που αρχίζεις να πιστεύεις ότι θα αλλάξουν τα πράγματα και μετά αυτό δεν γίνεται ποτέ. Περιμένεις την επόμενη στιγμή καλοσύνης ελπίζοντας ότι θα διαρκέσει περισσότερο ενώ αυτό το μπρος-πίσω σε τυφλώνει και θολώνει την ψυχή. Στο τέλος μιας σχέσης, πείθουν τον εαυτό τους πως δεν ήσουν μια απώλεια για αυτούς, δεν ήσουν κάτι σημαντικό, ώστε να υποβαθμίζουν το πόσο επηρέασε τη ζωή τους και να πιστέψουν πόσο καλύτερα είναι χωρίς εσένα, πόσο πιο όμορφα ζουν μακριά σου.

Όμως θα τους λείψεις κάποια στιγμή, όχι κυρίως για την αγάπη αλλά για το πως τους έκανες να αισθάνονται μέσα από την επαφή σας. Ήσουν το νούμερο ένα άτομο για όλη την υποστήριξη, τη συντροφιά και την κατανόηση, πράγματα που δεν βρίσκουν εύκολα αλλού με τόση άνεση και οικειότητα. Όταν τους ρωτήσεις τι αγαπούν πάνω σου, οι απαντήσεις θα είναι κάτι σαν “αγαπώ αυτό που κάνεις για μένα”, “με προσέχεις” κτλ, πράγματα δηλαδή που είναι πλεονέκτημα για τους ίδιους.

Νάρκισσοι δηλαδή.