Η υπομονή είναι μια αρετή που δύσκολα ανακαλύπτουμε ότι έχουμε. Θέλει εμπειρία, διάθεση και εμπιστοσύνη σε ό,τι δεν ελέγχουμε, κι αυτό είναι το παράξενο. Πόσες φορές περιμέναμε κάτι που άξιζε τον χρόνο του; Θυμάμαι αυτές που ήξερα πως θα γίνει αυτό που ήθελα, αλλά και τις άλλες που ήρθαν απρόσμενα και έφεραν καθαρότητα.
Μια άποψη που είχες πριν επιβεβαιωθεί.
Ένα βιβλίο που ονειρεύτηκες και βρήκε το δρόμο του.
Μια δουλειά που απέδειξε το όραμα σου.
Το συναίσθημα που έκρυβες μέχρι να μπορέσεις να το εμφανίσεις.
Ο συναισθηματικός δεσμός που περνάει μέσα από φουρτούνες πριν το λιμάνι.
Το κάθε τι για το οποίο ανυπομονείς να έρθει. Σε μια μέρα ή σε ένα χρόνο.
Να σώσεις ή να σωθείς; Καμιά φορά χρειάζεται να αφήνεις τα πράγματα στο έλεος του Θεού. Μέχρι πότε θα βάζεις την προσπάθεια; Εκεί που ακόμη και το γέλιο αποκτά πλέον ανύπαρκτη υπόσταση μπροστά στη μοίρα των επιλογών.
Κι όμως στο ξαφνικό, εκεί στα χαλάσματα, γεννιέται μια οικογένεια, μια νέα συνθήκη που ορίζει τα βήματά σου πριν καν το καταλάβεις. Μέσα στις στάχτες προκύπτει η όαση. Όταν κάθε κλαδί από το οποίο προσπαθούσες να σωθείς, καρβουνιασμένο πλέον, αφήνει πάνω σου ένα σημάδι σαν υπογραφή στην ψυχή. Η φωτιά έσβησε πάνω του σαν αποτσίγαρο στο χώμα, μα ο κορμός της αλήθειας έμεινε ακίνητος, κάτω από το μαύρο της αλήτισσας φωτιάς.
Κάποια πράγματα απλώς θέλουν τον χρόνο τους, που έρχεται όταν όλα είναι έτοιμα να τον αντέξουν. Αν δεν τον κυνηγάς, οδηγεί μόνος του εκεί που πρέπει, με την ταχύτητα που χρειάζεται. Όπως μια παροιμία που έλεγε ο παππούς μου: “ύστερα εννά φέρει ο φούρνος την πυρά”, και ταιριάζει σε πολλές στιγμές της ζωής, όταν τα αποτελέσματα μοιάζουν περασμένα μα είναι αναπόφευκτα. Στην αρχή ο φούρνος μοιάζει κρύος και σε ξεγελάει όσο εσύ βάζεις ξύλα, μα ξαφνικά μετατρέπεται σε κόλαση που δεν πρόλαβες να ηρεμήσεις. Το ζυμάρι θέλει να φουσκώσει και να ψηθεί πριν δώσει γεύση. Η αγάπη θέλει ωριμότητα πριν καρποφορήσει.
Εμπιστεύσου το χρόνο. Κι όσο μαθαίνεις να περιμένεις, εκείνος ετοιμάζει τις απαντήσεις.
Σκέψου: ποιο ήταν για σένα το πιο όμορφο πράγμα που άξιζε να περιμένεις και κατάλαβες γιατί δεν μπορούσε να έρθει νωρίτερα…
