ΑΠΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΗΔΕΝ

Προσπάθησα να γεννήσω την περιέργεια μέσα σου χωρίς να ξέρω αν τα έχω καταφέρει. Δεν υπάρχεις αλλά εγώ σε νιώθω, σε βλέπω, σε αγγίζω κάπως. Τρελός ακόμη να γίνω αλλά δεν είναι μακριά αυτό το στάδιο.

Το να ακούω τη σιωπή μακριά σου, αποθαρρύνει τις ελπίδες μου. Το να με ενδιαφέρει να έρθω κοντά σου, τονώνει τις αδυναμίες μου γιατί δειλιάζω να τολμήσω.

Η αγύμναστη μου σκέψη κουράζεται με τα σενάρια που φτιάχνει το μυαλό. Σενάρια χωρίς μουσική και ήχους, μόνο χρώματα και πανδαισίες. Όλα αυτά δεν έχουν όνομα.

Το μπλε δεν είναι μπλε, το ροζ δεν είναι ροζ. Με αφορά να βαφτίσουμε τα πάντα μαζί από την αρχή, να γεμίσουμε παρατσούκλια το σύμπαν, από τη Σελήνη ως τον γαλαξία που δεν είδαμε ποτέ.

Να ρίξουμε το νερό της γης στα απέραντο και να βάλουμε στη θέση του την αγάπη που θα ξεχειλίσει μέσα από τις αγκαλιές και τα φιλιά μας. Να αναστατωθούμε.

Να χαθούμε. Να ξεχαστούμε.

[img]