Εντάξει, ναι. Το μήνυμα ήταν έτοιμο. Το θάρρος όμως όχι. Κι επειδή μάλλον δεν θα έβρισκα ποτέ τα σωστά λόγια τη σωστή στιγμή, τα άφησα εδώ. Λοιπόν, δεν βρέθηκες εδώ τυχαία. Ούτε προσπαθώ να εντυπωσιάσω, γιατί το έκανες ήδη εσύ. Κάτι σε εσένα με τράβηξε, ίσως ένα βλέμμα, μια περιέργεια, μια ενέργεια που μοιάζει να κρύβει κάτι.
Γράφω για αυτά που νιώθω. Αν μπορούσα να σου χαρίσω μια σκέψη που θα σε αγγίξει, θα την ήθελες; Ίσως σου χαρίσω ένα συναίσθημα που ξεχνάς ότι σου αξίζει. Οι λέξεις έχουν δύναμη. Μπορούν να σε κάνουν να χαμογελάσεις, να σκεφτείς, να συγκινηθείς. Να τα ξεχάσεις όλα για λίγο ή να τα δεις αλλιώς.
Θέλω να φανταστώ το χαμόγελο σου να κερδίζει κάθε σκέψη που μπορεί να σε ταλαιπώρησε. Είμαι ήδη περίεργος να μάθω πολλά για σένα. Για ό,τι σε κάνει να νιώθεις, να λάμπεις ή να σωπαίνεις.
Έχεις την επιλογή να το αγνοήσεις και να μη συμβεί τίποτα ή να κάνεις το επόμενο βήμα και να ανακαλύψεις πού μπορεί να φτάσει αυτή η απρόσμενη αρχή.
Ας συνδεθούμε. Αν θέλεις, οι λέξεις συνεχίζονται εδώ: