ΠΕΝΤΑΓΡΑΜΜΟ ΣΚΕΨΕΩΝ

Συλλαβίζοντας τις ώρες, ένας απύθμενος ωκεανός ονείρων παρουσιάζεται στα ξαφνικά δροσίζοντας τις ζεστές ημέρες του καλοκαιριού. Κάθε σταγόνα αποτελεί την ανάσα αναζωογόνησης που είναι απαραίτητη ώστε το μυαλό να μπορεί να “δημιουργεί”, ωσάν να ήταν ο Θεός. Το “κλικ” της φωτογραφικής μηχανής φυλακίζει τις σκέψεις που ταξιδεύουν με τα φτερά τους ανέμελες μέσα κι έξω από τον γαλαξία της ζωής. Απορίες και στεναχώριες, πληθαίνουν όταν οι ανασφάλειες πηγάζουν από αναπάντητα ερωτήματα τα οποία ορισμένες φορές είναι και εύλογα. Ξεχασμένες αγάπες κυματίζουν σαν σημαίες στο καραβάκι που οδηγά ο άνεμος και κρύβει τις αυριανές ελπίδες. Τα κύματα βάζουν τρικλοποδιές στη θέληση του ανέμου να διασχίσει τα προβλήματα και τις σκέψεις. Τα κουπιά όμως ηχούν ευχάριστα όταν συναντούν το αλμυρό νερό γιατί παλεύουν με το ανίκητο και βγαίνουν κερδισμένα. Το μυαλό ελευθερώνεται και ζωντανεύουν οι νότες που χρωματίζουν το γκρι τοπίο της αμηχανίας. Κάθε τι δύσκολο παραγράφεται και κάθε τι συναρπαστικό φλερτάρει με το είναι μας. Η αίσθηση της μοναξιάς επιβεβαιώνει τον επίλογο. Τα πεταμένα πουκάμισα το ίδιο. Ακόμα και τα αγάλματα έχουν ψυχή. Τα αναπάντητα ερωτήματα μετατρέπονται σε απαντημένα. Το σενάριο γίνεται αίνιγμα. Κι όλο αυτό μοιάζει με ξεκαρδιστικό ανέκδοτο.

Οι προτάσεις εδώ τελειώνουν. Μπήκε και η τελεία

[img]