OH SANTA, ΦΕΤΟΣ ΜΟΥ ΗΡΘΕΣ ΝΩΡΙΣ…

Ανακαλώ τα συναισθήματα μου να ξυπνήσουν λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος. Κάθε τόσο ψάχνουν την αιτία να ξεδιπλώσουν τον λόγο ύπαρξης τους, αλλά και να εναντιωθούν στην επιπολαιότητα του χρόνου που πέρασε. Η τραγικότητα βρίσκεται στο γεγονός πως η ψυχή περιμένει την πρωτοχρονιά για να εκτιμήσει και να κρίνει το σωστό και το λάθος, να ζυγίσει και να διαλέξει αυτά που θα κρατήσει ή αυτά που θέλει να αλλάξει. Κάθε τέτοια περίοδο, η ζωή ξαναγεννιέται για διάφορους λόγους. Φέτος η δική μου νιώθει διαφορετικά. Και πέρσι πάλι διαφορετικά ένιωθε, όμως για άλλους λόγους απ’ ότι φέτος. Τα φετινά Χριστούγεννα πρόκειται να είναι από τα πιο όμορφα αφού ξεπρόβαλες χωρίς να σε υπολογίζω. Έχοντας σε σχετικά κοντά μου χωρίς να ανακαλύψω την μαγεία σου, ήταν απίθανη η στιγμή που μαγεύτηκα από την αύρα σου. Ξαφνιάστηκα που δεν το περίμενα, αλλά μ’ άρεσε κιόλας που δεν το περίμενα κι ενθουσιάστηκα περισσότερο όταν συνέβη.

Τα λεπτά σου χείλη, η παιχνιδιάρα φωνή, τα γατουλίσια μάτια σου. Ήταν όλα εκεί, ήμουν κι εγώ εκεί, μα κάτι με εμπόδιζε να τα δω. Λες και μισούσα τον εαυτό μου και αρνιόμουν να βάλω στη ζωή μου κάτι καινούριο. Ευτυχώς εσύ με ταρακούνησες να ξυπνήσω λιγάκι. Τα γιορτινά χρώματα τριγύρω κάνουν την ατμόσφαιρα ακόμα πιο εορταστική, ακόμη πιο πανυγηρική. Η διάθεση έχει μόνο κέφια απ’ όταν κέρδισες την προσοχή μου. Εσύ καρδιά μου θα μ’ έλιωνες σε δευτερόλεπτα εάν ήμουνα χιονάνθρωπος. Τόσο πολύ με ανάβει η φλόγα σου. Ο Άη Βασίλης μάλλον ήρθε νωρίτερα φέτος…

Χωρίς εσένα αυτές οι γιορτές θα ήταν μια καθημερινή ρουτίνα, βουτηγμένη στην πίκρα της συνήθειας. Ίσως να μην ήταν και καθόλου γιορτές. Θα ήταν Καλοκαίρι χωρίς θάλασσα, Χειμώνας χωρίς κουβέρτα. Κάλαντα χωρίς τρίγωνα δεν γίνεται, ούτε τζάκι χωρίς ξύλα. Σε κάθε στολίδι του χριστουγεννιάτικου δέντρου καθρεφτίζει η όμορφη σου λάμψη. Ζεσταίνεις την καρδιά μου σαν τα λαμπάκια που αγκαλιάζουν την ατμόσφαιρα και της δίνουν έναν αμίλητο ρυθμό. Μου έδωσες τόσο ρυθμό χωρίς να το καταλάβω, που νιώθω να θέλω να γίνω ο μικρός τυμπανιστής και να παίζω με τρέλα αμέτρητες νότες μέχρι να ξεκουρδιστεί η αντοχή μου, που μου έχεις ήδη κλέψει πονηρά…

[img]