ΜΑΓΚΙΑ ΣΟΥ ΚΟΠΕΛΙΑ ΜΟΥ

Μου ‘ρθε η φλασιά να σε προσεγγίσω με δυο λογάκια. Μπορεί να έχω να σου πω έστω κάτι. Να σου παραδεχτώ τον έρωτα μου προς εσένα, να σου δείξω πως ξεχώρισα τις ενοχές από το σκίρτημα του έρωτα βαθιά μέσα μου. Του περήφανου εκείνου μοναχοπαιδιού που τυλίγεται γύρω από τις φλέβες μου από τρόμο ή και από αγωνία.

Μικρή η καρδιά σου σε σχέση με το σώμα. Τεράστια η δύναμη των χειλιών σου όταν χαμογελάς. Βράχος απέναντι στα κύματα της δικής μου τρέλας, όταν σε βλέπω να γελάς. Μα μη με κοιτάζεις τότε, γιατί σκλαβώνεις άθελα σου την προσοχή μου πάνω σου για ώρες. Η άκρη του ματιού σου μαζί με το “άχτι” των χειλιών σου ωριμάζουν τη σκέψη μου να σε θελήσω ακόμα πιο πολύ στο επόμενο δευτερόλεπτο, και το αμέσως επόμενο ακόμη περισσότερο.

Δεν υπάρχει άλλος προορισμός εκτός από το τέλος δίπλα σου. Ξεκινώ αυτό το ατελείωτο ταξίδι κάθε φορά που αποχωρίζομαι την αύρα σου και το τελειώνω μόλις γευτώ την μυρωδιά σου να περνά ξυστά πίσω από την συνείδηση που με πονηριά ξετρέλανες. Στολίδι το τυχαίο και πιθανό άγγιγμα σου χαρίζοντας ένα παιχνίδι αντοχής και επιβίωσης για την καρδιά μου. Μάταια κι αυτή προσπαθεί να κρατηθεί. Μαγκιά σου εσένα που με καταφέρνεις να υπομένω, κι ας μην το γνωρίζεις ή το μάθεις ποτέ.

Ολόκληρος ο εαυτός μου αναμένει την πτώση της κυριαρχίας σου, ώστε να καταλήξεις μόνιμα στην καρδιά μου, ή εγώ στρατιωτάκι να υπηρετώ τις διαταγές σου με φόντο την ελπίδα και σημαία τον πόθο μου για σένα!

[img]