ΧΩΡΙΣ ΓΙΑΓΙΑ…

Κοιτάζοντας κανείς την πραγματικότητα μέσα στα μάτια, μπορεί να αντιληφθεί πολλά. Μέσα από αυτή που ζούμε τώρα όμως, φαίνεται έντονα η επιθυμία τόσων ατόμων, των δικών σου ανθρώπων, να βρίσκονται κοντά σου όπως και σε κάθε ευκαιρία που αυτό ήταν δυνατό. Γιατί κάθε φορά χάριζες αυθόρμητα φροντίδα, στις εύκολες και τις δυσκολότερες μας στιγμές.

Από τα παιδικά σου χρόνια, ήταν φανερή η ανησυχία σου για τους γύρω με έντονο το χαρακτηριστικό της προσφοράς. Γεννημένη στη Λεμεσό μέσα σε μια οικογένεια με ιστορία και αναγνώριση για το ήθος της, κουβάλησες στις πλάτες σου μια ολόκληρη κατηγορία ανθρωπιάς ώστε μπροστά στα μάτια μας αυτό να ξεχωρίζει ως το πολύτιμο αγαθό σε κάθε στάδιο της ζωής μας.

Χωρίς να αρνείσαι ότι ο κόσμος αλλάζει και με χαρούμενη διάθεση να πειράζεις εμάς, τις νέες γενιές πως δεν καταλαβαίνεις τον τρόπο που ζούμε, απολάμβανες να μας κεντρίζεις το ενδιαφέρον με τις ιστορίες της παλιάς εποχής, από την πόλη που αγάπησες μέχρι όσα η ίδια έζησες, και να συνδέεις το δικό μας σήμερα, με τις ρίζες μας. Αυτό για να μην ξεχνάμε να εκτιμούμε όσα προηγήθηκαν και που μας έφεραν όλους μαζί να νιώθουμε τυχεροί για πολλά πράγματα. Ευχαριστούμε που ήσουν δική μας.

Γέμιζες τον κόσμο μας με γνήσια συναισθήματα κάνοντας πιο πλούσια την ποιότητα ζωής που ήθελες να έχουμε και διεκδικούσες ρόλο στην εξέλιξη της προσωπικότητας, του χαρακτήρα και της κάθε μας επιτυχίας ως μητέρα, σύζυγος, πεθερά, αδερφή, θεία και γιαγιά. Αμέτρητες οι φορές που έτρεχες να διορθώσεις όσα δεν σου άρεσαν για να μη βρεθούμε εμείς εκτεθειμένοι χωρίς εφόδια και αξίες.

Ακόμη και τώρα, είμαστε βέβαιοι πως καμαρώνεις όλη την οικογένεια αλλά κι έναν έναν ξεχωριστά για το δέσιμο που μας έκτισες μέσα από τη μακροχρόνια σου προσφορά, ακούραστα. Αυτό μας δεσμεύει αιώνια να υπερασπιζόμαστε όσα επέμενες πως αξίζουν στη ζωή κι όσα αποτελούν συστατικά για έναν σωστό άνθρωπο: την αγάπη της οικογένειας, την ευπρέπεια ως ιδανικό, ένα καθαρό μέτωπο για το αύριο και πολλά χαμόγελα στην καρδιά μας.

Είχες πολλούς τρόπους να εκφράζεις και να δείχνεις όσα ένιωθες. Αισθανόμαστε ασφάλεια γιατί εξαιτίας όλων αυτών, ξέρουμε ότι θα συνεχίσει να μας αγκαλιάζει το εκτόπισμα σου και με αυτό ως οδηγό, είναι σίγουρο ότι θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να λέτε και να συμφωνείτε με τον παππού ότι σας βγάζουμε ασπροπρόσωπους. Έτσι γινόταν πάντα και σας ευχαριστούμε που δεν χάσατε στιγμή την πίστη σας σε εμάς.

Το στήριγμα σου ήταν αναγκαίο και θα είναι εξίσου διαχρονικά, γι’ αυτό, να συνεχίζεις να μας φροντίζεις!

17/09/1931 – 11/11/2017